Migotanie przedsionków jest najczęstszym zaburzeniem rytmu serca u dorosłych ludzi i dotyka około 405 miliona osób Unii Europejskiej. Nazwa choroby wywodzi się od migotania (drżenia) mięśnia serca w jego częściach zwanych przedsionkami. Taki stan powoduje przyspieszenie rytmu całego serca, ale też czasami jego zwolnienie lub nieregularne bicie.
Migotanie przedsionków ma swoją przyczynę w zaburzeniu pracy elektrycznej serca i przewodzeniu sygnałów elektrycznych w mięśniu sercowym, które zarządzają jego kurczeniem się i rozkurczaniem.
Nieprawidłowa praca mięśni przedsionków objawia się spowolnieniem przepływu krwi w przedsionkach serca, w konsekwencji gorszym napływem krwi z przedsionków do komór serca a z nich dalej do narządów całego ciała. U takiego chorego, w porównaniu do zdrowego człowieka, pogarsza się pompowanie krwi przez serce.
Główne przyczyny migotania przedsionków.
Ryzyko migotania przedsionków wzrasta z wiekiem. W populacji światowej średnio około 1% dorosłych ma migotanie przedsionków, ale już w wieku powyżej 45 lat aż jedna osoba na cztery ma tę dolegliwość. Migotanie przedsionków najczęściej zdarza się wśród chorych kardiologicznie. Z drugiej strony rzadko występuje u dzieci.
Na migotanie przedsionków niekorzystnie mogą wpływać między innymi:
- nadciśnienie tętnicze krwi\
- otyłość
- cukrzyca
- nadczynność tarczycy
- rak płuc
- nadużywanie alkoholu
Wiele osób z migotaniem przedsionków nie odczuwa żadnych dolegliwości. Zwłaszcza, jeśli rytm ich serca nie jest zbyt szybki. Te, które odczuwają, zgłaszają objawy takie jak palpitacja serca, zawroty głowy, ból w klatce piersiowej (typu wieńcowego) i brak tchu (krótki oddech). Niektórzy ludzie z migotaniem przedsionków mają takie objawy ciągle i regularnie, a niektórzy rzadko i bez jakiejkolwiek regularności (napadowo).
Szybkie i właściwe rozpoznanie migotania przedsionków jest kluczowe dla dalszego postępowania z chorym. Lekarz może wdrożyć leczenie i zapobiec udarowi mózgu lub zawałowi serca.
Możliwości leczenia migotania przedsionków.
O ile w porę rozpozna się migotanie przedsionków i możliwe jego następstwa, można pacjenta poddać leczeniu, a następnie regularnej kontroli w celu wczesnego wykrywania i zapobiegania ewentualnym nawrotom.
W ostatnich latach dokonał się znaczny postęp w dziedzinie terapii migotania przedsionków i możliwe są zabiegi elektrokardiologiczne i chirurgiczne. Dostępna także jest skuteczna farmakoterapia.
Migotanie przedsionków a udar mózgu.
U chorych z migotaniem przedsionków zwiększa się ryzyko wystąpienia udaru mózgu z powodu zaburzeń przepływu krwi w sercu podczas nieregularnego skurczu mięśnia sercowego, zwłaszcza jego części zwanych przedsionkami (pierwszymi jamami serca na drodze przepływu krwi w sercu). Krew zwalnia swój przepływ, co sprzyja powstawaniu zakrzepów przy ścianie serca. Stamtąd zakrzepy te mogą popłynąć wraz z prądem krwi poza serce, np. do mózgu powodując UDAR.
Słowo "udar" dla mózgu oznacza to samo, co "atak" dla serca. W zdrowym mózgu krew płynie swobodnie. Jeśli jednak przepływ krwi zostanie zatamowany zakrzepem, np. oderwanym z serca w czasie migotania przedsionków, zmniejsza się dostarczanie tlenu i substancji odżywiających komórki mózgowe. A to może doprowadzić do trwałego ich uszkodzenia, a nawet do śmierci całego organizmu. Migotanie przedsionków jest jedną z najgroźniejszych przyczyn (czynników ryzyka) UDARU mózgu. Ryzyko UDARU mózgu z migotaniem przedsionków jest 5 razy większe niż u zdrowych osób. Co roku odnotowuje się UDAR w następstwie migotania przedsionków u trzech milionów ludzi.
Zaburzenie rytmu serca, arytmia, dysrytmia, niemiarowość serca to stan, w którym skurcze mięśnia sercowego są nieregularne, a ich częstotliwość wychodzi poza bezpieczny zakres 60-100 uderzeń na minutę. Stan taki często stanowić może zagrożenie dla życia, chociaż nie jest to regułą.
Normalny rytm pracy serca jest wyznaczany przez węzeł zatokowy. Jeżeli węzeł zatokowo-przedsionkowy nie funkcjonuje prawidłowo, może to prowadzić do aktywizacji drugorzędowych ośrodków pobudzenia i w efekcie do zmiany rytmu pracy serca.
Istotne znaczenie mają też drogi przewodzenia impulsu z ośrodka pobudzenia: przy ich nieprawidłowej funkcji lub gdy istnieją dodatkowe drogi przewodzenia, może dochodzić do zaburzeń rytmu serca.
Nieprawidłowa częstość akcji serca może oznaczać akcję zbyt szybką lub zbyt wolną.
- Tachykardia
- Tempo bicia serca ponad 100 uderzeń na minutę nosi nazwę tachykardii. Wraz z narastaniem wysiłku fizycznego węzeł zatokowy zwiększa swoją częstość wyładowań, aby przyspieszyć akcję serca. Rozwijające się wówczas szybkie tempo fizjologiczne nosi nazwę tachykardii zatokowej. Arytmie, które są spowodowane nieprawidłowo szybką aktywnością elektryczną mogą spowodować tachykardie, które są niebezpieczne. Praca komór serca w takim tempie przez dłuższy czas może powodować szkodliwe efekty. Niektórzy mogą odczuwać tachykardię jako mocne bicie serca nazywane popularnie kołataniem. Jeśli tachykardia obniża ciśnienie krwi, to może spowodować zawroty głowy, a nawet omdlenie.
- Większość tachykardii nie jest niebezpieczna. Każdy czynnik podnoszący poziom adrenaliny lub wzmagający jej działanie może spowodować przyspieszenie akcji serca i wywołać tachykardię z towarzyszącym uczuciem kołatania. Do przyczyn mogą należeć także: stres, wchłonięte lub wstrzyknięte do układu krwionośnego substancje (np. kofeina, alkohol, steroidy, technicznie produkowane aminokwasy, hmb i inne suplementy kulturystyczne), nadmiar hormonów tarczycy w jej nadczynności.
- Bradykardia
- Zbyt wolny rytm (poniżej 50 w czasie czuwania) nosi nazwę bradykardii i zazwyczaj nie zagraża życiu, ale może dawać objawy niepożądane i wtedy konieczne okazać się może wszczepienie stałego rozrusznika.
- DLATEGO ZACHĘCAMY WSZYSTKICH DO BADAŃ KONTROLNYCH I DO UCZESTNICTWA W NASZYCH KOLEJNYCH AKCJACH!!!
- ~Rucia~
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz